Mulesing
Al sinds jaren is er veel kritiek op de schapenhouderij in Australië in verband met de praktijk van het 'mulesing' die daar op meerdere bedrijven wordt toegepast. Ter voorkoming van (vaak levensbedreigende) ziektes die worden veroorzaakt door bepaalde parasiterende vliegen wordt bij mulesing de huid rond de anus verwijderd. Op het littekenweefsel dat zo ontstaat, groeit geen wol en worden infectiehaarden vermeden. Mulesing is er ter voorkoming van ernstige aandoeningen die de parasieten kunnen veroorzaken, maar het is een pijnlijk proces dat niet altijd onder verdoving wordt uitgevoerd en dat door dierenbeschermingsorganisaties fel onder vuur wordt genomen.
Op de schapenbedrijven in Argentinië (de zogenoemde 'estancias') is mulesing niet aan de orde, omdat de vliegensoorten die dat in het warme Australië in de hand werken, in Zuid-Amerika niet voorkomen.
GOTS EN MULESING
In tegenstelling wat soms wordt geschreven, is in de GOTS-standaard geen aparte paragraaf over dierenwelzijn opgenomen. Als reden daarvoor geeft GOTS aan dat het een standaard is voor de verwerking van textiel, en dat ze geen eigen criteria aanlegt voor biologische landbouw of biologische veehouderij. GOTS eist alleen dat de gebruikte ruwe materialen (katoen, zijde, vlas en wol) volgens een erkende landbouwstandaard van biologische herkomst zijn, zoals de Organic Regulation in de EU. In alle standaarden voor biologische veeteelt is mulesing echter verboden. Als een artikel is gemaakt van GOTS-gecertificeerde biologische wol, kan je er daarom op vertrouwen dat geen mulesing is toegepast.